یادداشت| مذاکره با ترامپ؛ معقول یا ممنوع
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، شماری از فعالان سیاسی تاکید دارند جمهوری اسلامی چاره ای ندارد مگر این که به مذاکره با ترامپ تن دهد و در نهایت شرایط مایک پمپئو، وزیر خارجه اش، را بپذیرد. آنان می گویند به دلیل مشکلات اقتصادی، کشور نمی تواند فشارهای اقتصادی ترامپ را تاب بیاورد و در نهایت نظام، زیر این فشارها فروخواهد پاشید. این انگاره به دلایل زیر باطل است.
1. دولت قبلی امریکا که باهوش و مودب بود! و به زبان دیپلماتیک سخن می گفت، بخشی از تعهدات برجامی اش را زیرپا گذاشت چه رسد به این تاجر تندخوی بددهن که هر روز یک حرف می زند و خودش می گوید: ممکن است نظرم عوض شود و امضایم را پس بگیرم! بنابراین، کاملا محتمل است که ما پای میز مذاکره برویم، امتیاز هم بدهیم؛ اما در نهایت طرف مقابل، توافق و تعهد را نقض کند.
2. اساسا چرا باید به مذاکره تن بدهیم؟ مگر خطایی از ما سر زده که بخواهیم به خاطرش پای میز برویم؟ کدام قانون بین المللی را نقض کرده و امنیت کجا را به هم ریخته ایم که باید به گفتگو بنشینیم و عواقبش را تحمل کنیم؟
دقت داشته باشیم در مذاکراتی که منجر به برجام شد، ایران با همدستی اروپا و امریکا و البته بی تدبیری دولت وقت، به عنوان ناقض صلح و امنیت جهانی شناخته شد و پرونده اش به شورای امنیت رفت و تحت فصل هفتم قرار گرفت؛ اما امروز، حتی اروپاییها هم از پایبندی کامل ایران به برجام سخن می گویند و امریکا را بابت این یکجانبه گرایی، سرزنش می کنند. پس نفس رفتن پای مذاکره در وضعیت کنونی، به معنای پذیرفتن خطاکاری نظام سیاسی ماست.
3. توافق با امریکای کنونی فقط در یک صورت معقول است. آن هم زمانی است که دیگر واقعا هیچ راه دیگری نمانده باشد. تنها در چنین وضعیتی است که از باب الغَریقُ یَتَشَبَّثُ بِکُلِّ حَشیش(1) ما مجبور به مذاکره خواهیم بود.
اما شرایط ما به دلایلی متفاوت است از جمله:
الف) ما تحریم های شدید سال 91 و 92 را گذرانده ایم و از این روی، برای مقابله با تحریم های امریکایی تجربه خوبی داریم.
ب) چون این بار تحریم ها، صرفا امریکایی است و کار به شورای امنیت نکشیده است، اجماع جهانی ای که در آن دوره علیه ایران وجود داشت، امروز وجود ندارد و کشورهای گوناگون مایل هستند به هر بهانه ای تحریم های ضد ایرانی را نادیده بگیرند و از سود معامله با ایران بهره ببرند.
از سوی دیگر، رفتارهای احمقانه ترامپ هم برای دولت امریکا هر روز مشکلات بیشتری ایجاد می کند و شکافی در متحدانش پدید آورده است که احتمالا در آینده تعمیق هم خواهد شد. همین موضوع، قدرت مانور ما را در دور زدن تحریم ها افزایش خواهد داد.
ج) با توجه به تجربه تلخ تحریم در گذشته و نیز کشمکش ها و اختلافات سیاسی داخلی که مردم را حقیقتا کم حوصله و خشمگین کرده بود، امروز مسئولان به این نتیجه رسیده اند که راه گذر از شرایط کنونی فقط یک چیز است: وحدت و همدلی. البته هنوز به شرایط مطلوب نرسیده ایم اما سیگنال های وحدت طلبانه مسئولان امروز، قدرتمند تر از مدیران دیروز است و همین می تواند ما را به گذار از این بحران، امیدوار کند.
بنابر آنچه گذشت استدلال کسانی که دولت را به مذاکره با امریکا تشویق می کنند، خطاست و راه به جایی نمی برد./۹۱۸/ز۵۰۴/س
علی بهاری، نویسنده حوزوی
پی نوشت
1: یعنی انسانی که دارد غرق می شود به هر گیاهی و لو نازک چنگ می زند.